Πόλη

Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα. Αέναο ταξίδι της ζωής, γεμάτο ευτυχία.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή. Η ελπίδα γεννιέται μέσα από τη δυστυχία.

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή· Αίτιο και αιτιατό.

κ' είν' η καρδιά μου - σαν νεκρός - θαμένη. Καιρός οι νεκροί να αναστηθούν.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει. Υπομονή και αποφασιστικότητα, το τέλειο ζευγάρι.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ, Ρεαλισμός - φαντασία και ύστερα τίποτε.

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα. Στερνή μου γνώση σε ευγνωμονώ που ήρθες αργότερα, σοφία εποίησες.

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες. Η ψυχή στο σώμα κατοικεί. Μα το σώμα κατοικία αναζητεί.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς· και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις. Μνήμη μου, κληρονομιά χρυσή, θανατηφόρα, δηλητήριο γλυκό, φάρμακο.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού - μη ελπίζεις- δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Ελπίζω στην πίστη για ελπίδα, πιστεύω στην ελπίδα για πίστη.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες. Ο κόσμος είναι τόσο απέραντος που χωράει στην αγκαλιά ενός μικρού παιδιού.