Μιλώ για ταξίδια, φυγές και προορισμούς, έχω αξιωθεί να ταξιδέψω κι εγώ. Συγκεκριμένα η Σουηδία αποτέλεσε ένα σταθμό μου. Άλλος πλανήτης? δεν θα το έλεγα, όμοιες και παρόμοιες καταστάσεις, deja vu και λοιπά.
Αεροδρόμιο Στοκχόλμης η περιβόητη Αρλάντα. Προσπαθώ να εντοπίσω την έξοδο, πρωτάρης με αεοδρόμια γαρ, εντοπίζω έναν ψηλό ξανθό αλλά ψιλοντροπαλό υπάλληλο του αεροδρομείου και ζητώ απεγνωσμένα την έξοδο (υπήρχε λόγος για την απόγνωση, δεν είναι του παρόντος). Η απάντηση, μεταφρασμένη σε λαικά ελληνικά, "δεύτερο διάδρομο δεξιά". Χμ... κάτι σε περιπτερά Ομόνοιας, "δεύτερο στενό δεξιά", το οποίο αν το ακολουθήσεις θα χαθείς περισσότερο. Ομοίως χάθηκα και εγώ περισσότερο ανακαλύπτοντας ότι η πορτούλα που γράφει "απαγορεύετε η είσοδος στους μη έχοντες εργασία" δεν είναι ελληνική πατέντα.
Η διαφορά της ελληνόφωνης παραγγελίας σε ένα junk foodάδικο (λέγε με και σουβλατζίδικο), είναι συνήθως χωρίς ευγενικά κλισέ "ναι σας παρακαλώ", αντιθέτως στις αγγλόφωνες παραγγελίες, στο καίριο ερώτημα αν θέλω γαλλική sauce στο, ας το πούμε φαγώσιμο, το "yes please" είναι επιβεβλημένο. Όλα αυτά μέχρι να ανακαλύψεις ότι ο τύπος, που χειρίζετε με μαεστρία το μπουκάλι που χύνει μουστάρδα στο σφιξιμό του, είναι συμπατριώτης, οπότε μία σειρά από μπινελίκια χαράς και επαναπατρισμού είναι απαραίτητα. Πλέον οι επεξηγήσεις της παραγγελίας απλοποιούνται σε δύο εκφράσεις, "βάλε" και "γ... το, δεν θέλω".
Οι Σουηδέζες έρχονται στην Ελλάδα για να μπλέξουν με Έλληνες. Οι Έλληνες γιατί πάνε στη Σουηδία για να μπλέξουν με Ελληνίδες?
Σε μία ιστορική ποτοποσία με την αρωγή εκπροσώπων της Ουκρανικής και Τούρκικης φυλής, ρακί και βότκα βρίσκονται πάνω στο τραπέζι. Άντε να βρεις ούζο, έστω κάποια τσικουδιά. Ούτε στην Ελλάδα δεν έχω σχέση εγώ με δαύτα. Εκμεταλεύομαι τον παγκόσμιο χαρακτήρα του ζύθου, και την βγάζω κάπως καθαρή. Όλα ισοσταθμίζονται όταν αρχίζει να ακούγετε η φωνή του Παντελή Θαλασσινού με τα Σμυρνέικα τραγούδια. Από το mp3 player του Τούρκου (και παραλίγο να πνιγώ).
Η αγάπη για παιχνίδι και αθλητισμό είναι παγκόσμια. Ειδικά σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα που συμμετέχουν όλες οι φυλές του Ισραηλ. να σε σηκώνει στον αέρα πανηγυρίζοντας ένας κατάμαυρος απίθανος τύπος από την Τανζανία, μετά την επίτευξη του γκολ.
Αεροδρόμιο Στοκχόλμης η περιβόητη Αρλάντα. Προσπαθώ να εντοπίσω την έξοδο, πρωτάρης με αεοδρόμια γαρ, εντοπίζω έναν ψηλό ξανθό αλλά ψιλοντροπαλό υπάλληλο του αεροδρομείου και ζητώ απεγνωσμένα την έξοδο (υπήρχε λόγος για την απόγνωση, δεν είναι του παρόντος). Η απάντηση, μεταφρασμένη σε λαικά ελληνικά, "δεύτερο διάδρομο δεξιά". Χμ... κάτι σε περιπτερά Ομόνοιας, "δεύτερο στενό δεξιά", το οποίο αν το ακολουθήσεις θα χαθείς περισσότερο. Ομοίως χάθηκα και εγώ περισσότερο ανακαλύπτοντας ότι η πορτούλα που γράφει "απαγορεύετε η είσοδος στους μη έχοντες εργασία" δεν είναι ελληνική πατέντα.
Η διαφορά της ελληνόφωνης παραγγελίας σε ένα junk foodάδικο (λέγε με και σουβλατζίδικο), είναι συνήθως χωρίς ευγενικά κλισέ "ναι σας παρακαλώ", αντιθέτως στις αγγλόφωνες παραγγελίες, στο καίριο ερώτημα αν θέλω γαλλική sauce στο, ας το πούμε φαγώσιμο, το "yes please" είναι επιβεβλημένο. Όλα αυτά μέχρι να ανακαλύψεις ότι ο τύπος, που χειρίζετε με μαεστρία το μπουκάλι που χύνει μουστάρδα στο σφιξιμό του, είναι συμπατριώτης, οπότε μία σειρά από μπινελίκια χαράς και επαναπατρισμού είναι απαραίτητα. Πλέον οι επεξηγήσεις της παραγγελίας απλοποιούνται σε δύο εκφράσεις, "βάλε" και "γ... το, δεν θέλω".
Οι Σουηδέζες έρχονται στην Ελλάδα για να μπλέξουν με Έλληνες. Οι Έλληνες γιατί πάνε στη Σουηδία για να μπλέξουν με Ελληνίδες?
Σε μία ιστορική ποτοποσία με την αρωγή εκπροσώπων της Ουκρανικής και Τούρκικης φυλής, ρακί και βότκα βρίσκονται πάνω στο τραπέζι. Άντε να βρεις ούζο, έστω κάποια τσικουδιά. Ούτε στην Ελλάδα δεν έχω σχέση εγώ με δαύτα. Εκμεταλεύομαι τον παγκόσμιο χαρακτήρα του ζύθου, και την βγάζω κάπως καθαρή. Όλα ισοσταθμίζονται όταν αρχίζει να ακούγετε η φωνή του Παντελή Θαλασσινού με τα Σμυρνέικα τραγούδια. Από το mp3 player του Τούρκου (και παραλίγο να πνιγώ).
Η αγάπη για παιχνίδι και αθλητισμό είναι παγκόσμια. Ειδικά σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα που συμμετέχουν όλες οι φυλές του Ισραηλ. να σε σηκώνει στον αέρα πανηγυρίζοντας ένας κατάμαυρος απίθανος τύπος από την Τανζανία, μετά την επίτευξη του γκολ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου